Hornet kuliła się w mroku jaskini, jej smukłe ciało anthro drżało z zimna i strachu, który paraliżował każdą komórkę. Czerwone włosy opadały jej na twarz o ostrych rysach, a oczy, kiedyś pełne determinacji, teraz błyszczały od łez. Była sama, otoczona wilgotnymi ścianami z kamiennej skały, echo jej oddechu odbijało się echem w ciszy. Wiedziała, że jest bezsilna, jej dziki instynkt walki uśpiony przez niespodziewane zagrożenie. Czuła zapach stęchlizny i ziemi, mieszający się z potem na jej skórze, budzący w niej pierwotny lęk przed tym, co nadchodziło. Nagle Knight wyłonił się z cienia, jego muskularne ciało anthro w czarnym pancerzu emanowało bezwzględną siłą. Jego zimne oczy wpatrywały się w nią z głodem, który nie dopuszczał sprzeciwu. Hornet poczuła, jak serce bije jej jak szalone, gdy ruszył w jej stronę. Próbowała się odsunąć, jej ręce zacisnęły się w pięści, ale on był zbyt szybki. Złapał ją brutalnie za ramię, jego palce wbiły się w jej miękkie ciało, zostawiając siniaki. 'Nie, proszę, nie rób tego!' – krzyknęła, jej głos drżał z desperacją. Knight nie odpowiedział, tylko roześmiał się gardłowo, a jego druga ręka chwyciła ją za włosy, szarpiąc gwałtownie. Rzucił ją na zimną skałę, jej plecy uderzyły o twardą powierzchnię z głośnym hukiem, wybijając z niej powietrze. Hornet syknęła z bólu, jej ciało zesztywniało, gdy próbowała się wywinąć, ale on był na niej w mgnieniu oka. Jego kolano wcisnęło się między jej uda, rozchylając je siłą, ignorując jej kopniaki. 'Przestań! Boli!' – błagała, łzy spływały po jej policzkach, ale on tylko przycisnął ją mocniej. Jego dłonie szarpały jej ubranie, rozdzierając materiał z łatwością, odsłaniając jej nagie ciało. Hornet czuła chłód skały pod sobą, kontrastujący z gorącem jego dłoni na jej skórze. Knight wcisnął palce między jej uda, rozciągając jej cipkę bezceremonialnie, a ona krzyknęła, gdy jego grube palce wniknęły głęboko, powodując palący ból. 'Jesteś moja, suko' – warknął, jego głos niski i groźny, a Hornet zamarła w szoku. Jej umysł wypełnił się paniką, czując, jak on rozsuwa jej wargi, przygotowując się do ataku. Bez ostrzeżenia, Knight wbił się w nią gwałtownie, jego twardy fiut przebijając jej ciasną cipkę z siłą, która rozdarła ją od środka. Hornet wrzasnęła, ból eksplodował w jej podbrzuszu, jak rozżarzone ostrze. Czuła każdy centymetr jego kutasa, grubego i pulsującego, rozciągającego ją ponad granicę wytrzymałości. 'Nie, to boli, wyjdź!' – płakała, jej ręce drapały po jego pancerzu, ale on tylko pchnął mocniej, jego biodra uderzały o nią z dziką furią. Każdy ruch był brutalny, jego fiut wbijał się głęboko, uderzając w jej wnętrze, sprawiając, że krew mieszała się z wilgocią. Hornet czuła upokorzenie jak falę, zalewającą ją wraz z każdym pchnięciem. Jej ciało zdradzało ją, mimo bólu, ale to tylko pogłębiało jej rozpacz. 'Dlaczego mi to robisz?' – szepnęła przez łzy, ale Knight nie odpowiadał, tylko przyspieszył, jego oddech ciężki i zwierzęcy. Jego dłonie ścisnęły jej piersi, ściskając je boleśnie, palce wgniatały się w sutki, wykręcając je. Hornet krzyczała bez przerwy, jej głos odbijał się echem w jaskini, mieszając się z odgłosami jego ciała uderzającego o nią – mokrymi, brutalnymi dźwiękami. On nie przestawał, jego fiut napierał bez litości, wypełniając ją całkowicie, a Hornet czuła, jak jej wnętrzności drżą z każdego uderzenia. Ból był wszechogarniający, ale pod nim czaiło się coś mrocznego, co nie pozwalało jej przestać czuć. Knight chwycił ją za gardło, ściskając lekko, by uciszyć jej krzyki, a ona zakrztusiła się, jej oczy wypełniły się łzami. 'Błagam, dość' – wyszeptała, ale on tylko ryknął, jego ruchy stały się jeszcze bardziej dzikie, jakby czerpał przyjemność z jej cierpienia. Jej ciało było teraz tylko polem bitwy, a on dominował bezwzględnie, nie dając jej chwili wytchnienia. W końcu, Knight wygiął się, jego fiut pulsował wewnątrz niej, gotowy do uwolnienia, ale Hornet wiedziała, że to jeszcze nie koniec. Jej umysł wirował od bólu i upokorzenia, ciało drżało pod jego ciężarem, czekając na to, co nastąpi.